Хүүгээ өвчтэй байхад эхнэр маань бид хоёрыг хаяад явсан…Гэтэл одоо

Намайг Бат-очир гэдэг өөрт тохиолдсон амьдарлын түүхээ бусадтай хуваалцахыг хүслээ. Би Өмнө-Говийх тэнд хүүхэд нас минь өнгөрсөн. Харин 10 жилд байхад аав ээж маань хэдэн малаа заран хотод нүүж ирсэн юм. Хотод ирээд найман жилээ төгсөөд би Барилгын коллежид орсон.

Сургуулиа төгсдөг жил нэгэн бүсгүйтэй танилцсан юм. Тухайн бүсгүй надаас хэдэн насаар эгч нилээдгүй сэргэлэн бор бүсгүй. Багаасаа л амьдарлын хатуу хөтүүг үзэж хэцүүхэн өсөж том болсон. Бид хоёр хэд хэд уулзасны дараа хоёр биендээ сэтгэл алдарч цаашдаа нэг гэрт орон амьдархаар шийдсэн.

Би ч ээж аавдаа эхнэрээ танилцуултал ээж аавд маань яагаад ч юм манай эхнэр таалагдаагүй. Дараа нь тэр хоёр маань надад аав, ээжид нь тийм ч их таалагдсангүй ээ. Чиний л амьдрал, чи л өөрөө мэддээ гэхэд нь өөрөө мэдээд эхнэртэйгээ амьдарлаа холобсон юм.

Эхнэрийн хувьд нилээдгүй хөдөлгөөнтэй найз нөхөд ихтэй байнга л орж гараастай. Миний хувьд сургуулиа төгсөөд хамаатны ахын барилгын компанид шууд л ажилд орсон. Өглөө ажилдаа яваад орой ирнэ. Заримдаа эхнэр маань хоол ч хийгээгүй унтаж байна. Заримдаа ирхэд байхгүй тэр ч найзтайгаа энэ ч найзтайгаа уулзхаар явсан гэдэг байлаа. Тэгэж яваад удаагүй жилийн дараа бид хоёр хүүтэй болсон юм. Хүүгээ гарснаас хойш нэг жил гэртэй хүүгээ хараад яг л айл гэрийн эхнэр шиг бид гурав сайхан л амьдарч байлаа. Би ч юм юмаар дутаачихгүй гээд сайн ч ажиллаж олсон мөнгөө хүү, эхнэр хоёртоо зарцуулна.

Харин хүү маань нэг нас хүрч хөхнөөсөө гараад эхэлхэд эхнэр маань хүүгээ ээжид маань үлдээгээд өмнөх шиг ээ л энэ ч найз тэр ч найзын төрсөн өдөр гээд гараад эхэлсэн. Би ч эхэндээ үр хүүхдийг минь гаргаад өгсөн бүсгүй төрөөд нэг жил гарч ороогүй хаяа найз нөхөдтэйгөө уулзах юм байлгүй дээ гэж боддог байсан ч сүүлдээ тэр нь хэтэрч заримдаа хоногоор алга болдог боллоо.

Тухайн үед энэнээс болж манай гэр байнга хэрүүлтэй.

Ингэж явсаар хүү маань хоёр нас хүрдэг жилээ нэг өдөр маш өндөр халуурч, бөөлжөөд эмнэлэгт очин үзүүлтэл мэнингэт туссан байсан. Тухайн үед хүү маань нилээн хүндэрч, таталт өгөөд найдваргүй л юм ярьж байсан. Аз болж хүү маань сайн эмч нарын буянд босож ирсээн. Харин тухайн үед хүү маань өвдөөд хэцүү байх үед эхнэр маань хүү бид хоёрыг орхиод явсан. Үнэхээр миний хувьд залуу аав, учраа мэдэхгүй өвчтэй хүүтэйгээ торойгоод үлдэх тэр хэцүү үе өчигдөр мэт санагдаж байна. Хэзээ ч эмэгтэй хүн төрсөн үрээ орхиж явна гэж төсөөлж байгаагүй миний хувьд үнэхээр хүнд тусаж билээ. Би ч хүүгээ эмнэлгээс гаргаад аав ээж дээрээ очсон.

Хүүгийнхээ биеийг ч асуухгүй өөр залуу дагаад яваад өгсөнд үнэхээр гомддог байсан. Заримдаа ээж аавдаа хүүдээ мэдэгдэхгүй уйлдаг ч үе байсан.

Миний хувьд түшиж тулах аав ээж маань байсан тулдаа тухайн хэцүү үеүдийг давж туулж гарч чадсан байх.

Харин би хүүгийнхээ төлөө улам хичээж цаашаа сурж барилгын инженер ч болж чадсан. Зөвхөн хүүгийнхээ төлөө амьдарч эмэгтэй хүнд үнэн голоосоо гомдсон учир дахиж өөр хүнтэй гэрлэнэ гэж боддоггүй байлаа. Харин 30 нилээн гараад дахин нэг эмэгтэйтэй учирсан нь одоогийн миний хань. Энэ ханиасаа л эхнэр хүн гэргий хүн гэж ийм хүнийг хэлдэг байх нь ээ яг л ээж шиг минь тийм сайн хүнтэй учирсан. Хань минь хэдий өмнө нь амьдрал зохион салж, хоёр хүүхэдтэй ч. Тэд бүгд л яг л миний төрсөн хүүхдээс ялгаагүй сайхан үрс байдаг юм.

Өмнөх эхнэрийн хувьд хүү бид 2-ын амьдрал сайжраад ирхэд хүүтэйгээ уулзмаар байна ингэмээр байна тэгмээр байна гэж гарч ирсээн. Би харин огт нүүр өгөөгүй. Хүүгийнхээ элгийг дэвтээх гэж ганц хоёр удаа уулзуулсан ч хүү маань ухаан орсон учир аавыгаа бодсондоо ч тэрүү хар багадаа хаягдсан даа ч юм уу дахиж ээжтэйгээ уулзахыг хүсээгүй.

Хэцүү үед өөр залуугийн араас гүйгээд хаяад явсан эмэгтэйг би хэзээ ч уучлахгүй гэж бодсон ч одоо бодход ийм сайхан түшиг тулгуур хүүг минь төрүүлж өгсөнг нь бодхоор жил ирэх тусам бага багаар сэтгэл минь зөөлөрсөөр л.

Харин хүүгийн маань хувьд дөнгөж ухаан орж байсан үед нь хаяад явсан учир ээжийн халуун хайранд өсөөгүй ч үнэхээр сайн хүн болж өссөн дөө миний хүү. Эмээгээ ээжээ ээжээ гэсээр өссөн үрээ хархад сэтгэл дотроо нулимсаа залгиад өнгөрдөг үеүд ахад нь их байсаан.

Над шиг эхнэртэй хаягдан үрсээ бор зүрхээрэй өсгөж буй аав нар маш их байдаг. Тэд гаднаа юу ч хэлдэггүй ч дотроо нулимсаа залгиад явж байдаг юм шүү.

Охин минь хүүтэй болсон шүү жоохон хүнд байна, өнөө шөнийг давахгүй байж магадгүй, ар гэрийнхэндээ хэлээрэй гэхэд нь…

.

Би 4 хүүхэдтэй болсны дараа жирэмслэлтээс хамгаалах тариа хийлгээд 3 сар болсоны дараа таргалаад нэг биш болоод байлаа. Тэгээд өрхийн эмнэлэгтээ хэлсэн боловч тарианы дараа ингэж таргалдаг гээд тоосонгүй. Гэтэл хань минь -Ханиа миний хань нэг л өөр байнаа, чи минь жирэмсэн болсон биш биз гээд л хэллээ. Би нэг их хордлого өгдөггүй болхоор мэдэх боломжгүй байлаа. Тэгээд маргааш нь хоёулаа эход харуултал жирэмсэн бүүр 3 сар өнгөрч байна гэлээ. Би ч цочролд ороод ханьтайгаа хамт өрхийн эмнэлэг орлоо.

Гэтэл эмч нар гаргаж болохгүй, хүүхэд согогтой аль эсвэл хөгжилийн бэрхшээлтэй ч төрөх аюултай, шууд авахуул, та 2 залуу хүмүүс дээр нь 4 жоохон хүүхэдтэй байж гаргаж болохгүй, бид зөшөөрөхгүй гэлээ. Бид 2 өөр олон эмнэлэг орсон боловч бүгд авахуул гэсэн үг л хэлж байлаа. Тэгээд бид 2 машиндаа суугаад би ч уйлаад байж байтал хань минь- Ханиа хоёулаа хүүхдээ гаргана, тахир дутуу согогтой төрсөн ч энэ чинь миний хүүхэд, би хүүхдээ устагахгүй ээ гээд миний гэдсийг илээд нулимсаа дуслуулан байж нүд рүү минь харж билээ.

Тэгээд гэдсийг минь үнсээд -Аавыгаа уучлаарай, хүүдээ олон муу зүйл сонсгосонд, миний хүү аав ээждээ ирсэнд баярлалаа, аав нь хайртай шүү гээд гэдсийг минь зөндөө үнсэж билээ. Тэгээд маргааш нь бид 2 хяналтандаа орох гээд очтол аваагүй. Бид 2 гаргана гээд шийдсэн байсан болохоор инээгээд л гарсан. Гэртээ ирээд хань минь хүүхдүүдээ удахгүй миний үрсүүд хөөрхөн дүүтэй болно. Ээж нь бидэнд дүү төрүүлж өгнө гээд л дүүгээ үнсээрэй гээд гэдсийг минь илээд миний үр ах эгчийнхээ дууг сонсож байна уу, аав ээждээ хурдан ирээрэй гээд л хүүтэйгээ их ярьдаг байсан.

Энэ өдрөөс хэдэн сарын дараа төрөх хугацаа минь болж ханьтайгаа хамт эмнэлэг явлаа. Хань минь гадаа үлдэж би төрөхийн өрөө рүү явлаа. Төрөхийн орон дээр гараад удаагүй байтал маш их өвдөж үр минь төрлөө. Тэгээд нэг ч дуу гарсангүй эмч нар сандралдаад, миний нулимс өөрийн эрхгүй урслаа. Гэтэл эмч ирээд Охин минь хүүтэй болсон шүү жоохон хүнд байна, өнөө шөнийг давахгүй байж магадгүй, ар гэрийнхэндээ хэлээрэй гэхэд нь дотор харлаад шууд хань руугаа залгаад хэлтэл Миний ханиа баярлалаа, ийм сайхан хүү төрүүлж өгсөнд, хүү минь мундаг хүчтэй эр хүн болно, миний хань хүчтэй байгаарай, чамдаа хайртай шүү гээд хэлэхэд өөрийн эрхгүй нулимс асгарч байсан юм.

Төрсөний дараах өрөө рүү орлоо. Гэтэл хүүхдээ хөхүүлж байгаа ээж нарыг хараад хөх минь маш чинэрч билээ. Хүү минь сэхээнд орж би сүүгээ сааж байхда өөрийн эрхгүй уйлдаг байв. Гэтэл нэг өдөр сувилагч Эгчээ та хүүгээ харах уу гэхэд нь маш их баярлаж билээ. Хүүгээ орж хараад өөрийн эрхгүй уйлсан. Тэр жоохон гаранд нь зүү байгааг хараад, ам нь ангайчихсан, дусал дуслаар гоожиж буй тэр сүүг хараад сэтгэл минь эмтэрсэн. Тэгээд ханьдаа хэлтэл Ханиа хүүгээ хөхүүлж болох уу гээд асуугаад үзээрэй гэлээ.

Би ч эмчээсээ асуутал болно, гэхдээ хүүхэд өөрөө хөхөө олж хөхөх хэрэгтэй, бас их удаан хөхүүлж болохгүй шүү гэлээ. Би ч бөөн баяр болж хүүгээ аваад өвөр дээрээ тавиад өгтөл хүү минь шууд л өөрөө хөхөө олж хөхөж эхэлсэн. Энэ өдрөөс хойш 2 цаг болоод л хүү дээрээ ордог боллоо. Гэтэл хүүгийн минь өдрөөс өдөрт сайжирч бид 2 ч энгийн тасагт хамт байх боллоо. Эмч нар ч Үнэхээр ээж аавдаа ирэх гэж их хичээсэн мундаг баатар шүү гэж хүүг минь хэлдэг байж билээ.

Удалгүй бид 2 эмнэлгээс гарах болж хань минь ч бид 2ыг ирж авлаа гэтэл эмч минь:Үнэхээр мундаг сэтгэлийн тэнхээтэй баатар аав шүү танай хүн, өдөр болгон хүү дээрээ ирж ярьж байгаад явна, эмч сувилагч бүх хүн рүү утасдаж, та 2ыг асууж ханьд минь их урам өгч байгаарай гэж таньдаг хүмүүсээрээ дамжуулж хэлдэг байсан гэж билээ. Ийм баатарлаг сэтгэлийн тэнхээтэй мундаг аавтай шүү дээ. Хань минь одоо 31тэй боловч 5 үр, ханийхаа төлөө хэзээ ч амьдралд бууж өгөөгүй алхаж байгаа.

Ханийгаа харах бүрд Бурханд талархдаг. Одоо хүү минь 6 настай өглөө болгон ааваа ээжээ хайртай шүү гээд чанга тэврээд үнсэнэ шүү дээ. Гэр бүл аз жаргал минь, Энхрий үрсүүд минь энэ байна.

Б.Ууганцэцэг гэх бүсгүй ингэж бичжээ: