“МАНАЙ ГЭРТ 80 НАСТАЙ ЖААХАН ОХИН ИРЭЭД САР ГАРАН АМЬДАРЧ БАЙНА…”
“МАНАЙ ГЭРТ 80 НАСТАЙ ЖААХАН ОХИН ИРЭЭД САР ГАРАН АМЬДАРЧ БАЙНА…”
Ээжийгээ авчирлаа. Урьдчилж шийдэлгүй, зүгээр л нэг өдөр очоод, ганц ууттай аваад ирэв. Гялгар уутандаа нимгэн өмд, “Орчлонгийн хамгийн сайхан эмээд” гэсэн бичигтэй углааш (манай хүүхдүүдийн бэлэг), зузаан халаат, ноосон цамц, бас ямар учиртайг бүү мэд дэрний уут хийжээ.
Ингээд манай гэрт өндөр настай жаахан охин сар шахам амьдарч байна. Мах шөл нь хариугүй шуугдаж, толгой дээрх сөөвгөр хэдэн үс нь дун цагаан болоод, сүлжмэл даавуун өмдний шуумгаа хуниралдуулаад өмсчихсөн…
Зөөлөн углаашаа чирэн, ойр ойрхон алхаагаар гэр дотуур нааш цааш холхиж, босгонд тулж ирмэгцээ хөлөө гайгүй сайн өргөж байгаад, нүдэнд үл үзэгдэх саадыг даван гарна.
Үүдэнд байгаа нохой руу инээмсэглэж, надад эс харагдах хүмүүстэй ярилцан, тэднээс дуулсан сониноо өдөр бүр ярьж өгнө. Улам бүрэг болж, унтаж хажуулах нь ихэссээр.
Өрөөнд нь тавьсан амттанг аяархан эмтлээд цайгаар даруулж, аягаа хоёр гараар хичээнгүйлэн барина өрөөсөн нь салгалаад байх болж. Хуримын бөгжөө мултраад уначих вий гэхээс учиргүй их айна, гэвч аваад тавьчихгүй, байнга л тэмтэрч үзнэ.
Яасан их өтлөө вэ дээ. Ээж минь том хүн болж тоглохоо байгаад, биеэ гаргуунд нь тавьж санаа амарчээ. Хамаг амьдралаа, бүр жижиг сажиг бүх зүйлтэй нь надад даатгаж, миний л гарыг харах болов.
Ээжид хамгийн чухал зүйл бол охин нь гэртээ байх. Гараад орж ирмэгц сэтгэл амарсан байртай санаа алдана. Тийм болохоор би аль болох гадуур удаан явахгүйг хичээнэ.
Хүүхдүүдээ бага байх үеийнх шиг өдөр бүр үдийн хоолонд шөл буцалгаж, жигнэмэг таваглах болов. Юу мэдэрсэн бэ гэж үү? Эхлээд айсан. Манай ээж бие даасан эмэгтэй. Аавыг өөд болсноос хойш гурван жил ганцаараа амьдарсан хүн шүү дээ.
Ная наслахдаа анх удаа юу хүссэнээ хийж, өөрийнхөөрөө амьдарч үзсэн нь тэр. Гэтэл хогийн муу вирус тойрсонгүй. Гэртээ хоёр сар хэвтээд л… сэтгэлийн тэнхээ нь барагдсан юм.
Харин одоо би энэхүү эмзэг турьхан Ертөнцийг өрөвдөж, хайрлаж, энхрийлж байна, тийм л мэдрэмж төрж байна. Хамтдаа ямар зам туулахыг би мэднэ. Энэ замыг ээж минь хайртай охиныхоо дэргэд тух тохьтой, аз жаргалтай туулаасай гэж хүснэ.
Гэрийн хуушууртай, шарсан бөөрөнхий махтай. Бусад зүйл түүнд ямар ч хамаагүй, ач холбогдолгүй. Манайх одоо наян гурван настай бяцхан охинтой болсон. Шингэх нарнаа улааран тавирах тэнгэрийн хаяа шиг ижийн минь амьдралын хаяа уужуу амгалан алсарна. Урт наслаарай, гуйя ээж ээ… Д.Оюунгэрэл ЧҮНДЖ паблишинг
